In de eerste decennia van de 17e eeuw werd de vijfkorige
gitaar vooral gebruikt voor de geslagen akkoordbegeleiding
van lichtvoetige liedjes en voor populaire dansen zoals
de ciaccona. In de periode vanaf 1630 ontstaat een
uniek solorepertoire waarin de akkoordslagen vermengd
worden met de getokkelde meerstemmigheid van de
luit. We kunnen vaststellen dat sommige van de meest
interessante ontwikkelingen uit de vroege geschiedenis
van de gitaar plaatsvonden in Italië.
